Yalnızlık

Yalnızlıkla Kurulan Bağ

Yalnızlık; en tutkuyla bağlandığım, kendime kavuşmak için koşa koşa mabedim bildiğim evime gittiğim, en yakın dostum oldu son 17 yıl içerisinde. Hiçbir zaman yalnız değildim ki, hep beni tutan ve destekleyen görülmez ruh ailemin parçasıydım. Bu aileme kavuşmayı çok özlemiştim doğduğumdan beri ve artık onlarlaydım.

Bu yazıda, Reiki ile şifa sürecinde, yalnızlığa giden uzun yolculuğumdan ve aslında bunun hayatımda nasıl bir lütuf haline geldiğinden bahsedeceğim.

Enerji Duyarlılığı

Kendimi bildim bileli diğer insanların enerjileri beni çok etkilerdi. Bazen dayanamayacak gibi olduğum, sanki bir araba tutması gibi, midemin bulandığı, fenalık geçirme hissinin belirdiği anlar çok sık oluyordu. Haftada en az 1-2 kere, sonrasında kusma ile takip eden, çok şiddetli baş ağrıları çekiyordum… ta ki Reiki ile tanışana kadar.

Çok küçük yaştan itibaren, herkes bana dertlerini anlatıyordu. Annem başta olmak üzere, dedem, dayım, anneannem… evde sanki sürekli iyi ve güler yüzlü olması gereken bir varlık gibi herkesin dengesini sanki ben tutuyordum. Ben dört yaşındayken, aynı evde şofben zehirlenmesi nedeniyle teyzemin vefat ettiği gün bile, evin içinde gülerek dört döndüğüm ve bana sorulduğunda “herkes çok üzgün, onları mutlu etmeye çalışıyorum” dediğim anlatılır.

Dedem bana, benimle konuşmanın onu rahatlattığını söylüyor ve dertlerini anlatıyordu. Annem aşk acısını hep anlatırdı bana, nasıl terk edildiğini, erkeklerin nasıl kötü olduğunu… Dayım nasıl her şeyi kafasına taktığını, nasıl hiç emin olamadığını ve güvenemediğini yaptığı hiçbir şeye… anneannem ise kadın olmaktan nasıl nefret ettiğini anlatırdı…

Sanki ben yok gibiydim, benim varoluş sebebim sanki dert dinlemekti, insanları iyileştirmeye çalışmaktı. Çevremde bu kadar mutsuz insanın olması, bana çocuk olmak için bir alan tanımadı. Benim şikayet etmek için, en ufak bir sorumsuzluk sergilemek için, yaramazlık yapmak için bir alanım yoktu. Ancak onları kendilerine iyi hissettirebildiğim sürece var olmayı hak ediyordum sanki. Çok az şefkat görüyordum ve bu şefkat için benim sürekli iyi bir çocuk olmam gerekiyordu. Mesela, dedem işten eve geldiğinde, ancak yorgun bacaklarına masaj yaparsam, benim onu yanağından öpmeme izin veriyordu!!!

İlişkilerde Tekrarlayan Kalıplar: Kendimi Yalnız Hissetmek, İnsanların Beni Sevmesini Beklemek

Ne kadar farkında olmasam da, sonraki ilişkilerimde de bu örüntü devam etti. Kendimi hep yalnız hissediyordum. Anlaşılmayan, görülmeyen, layık olmayan, garip, aptal, çirkin, sevilmeyen, zavallı, acınacak… Ancak büyük bir çaba göstermem gerekiyordu insanların beni sevmesi ve kabul etmesi için… Çok derinlerde bir yerde, içimde, aslında benim sevilecek biri olmadığım düşüncesi çok köklü bir şekilde kuruluydu.

Bu çabayı göstermediğimde, yani insanları iyileştirmeye çalışmadığımda, onlara, onların istediği şekilde zaman ayırmadığımda, bana öfkeleniyorlardı. Sanki beni rehin almak istiyorlardı. Bazıları beni kendi annesi yerine koyup, onunla yapamadıkları kavgaları benimle yapmaya çalışıyorlardı. Bazıları iyi hissetmek için bana bağımlı hale geliyor ve eğer onlara istedikleri dozu vermezsem, duygu sömürüsüne başlıyorlardı.

Bazılarına da benim kaplayıcı enerjim ve tavrım çok yoğun geliyordu. Onlar ise benden korkuyorlardı. Enerjimi geri çekmek, sakin olmak ve her ne kadar içimden çağlayarak akmak isteyen bir coşku olsa da, bunu kendime saklamayı öğrenmem gerekiyordu.

Reiki ile Şifa: Kendinle Bağ Kurmak, Kendine Şefkat Göstermek

İçimde ağlayan bir ses “ya ben, bana sevgi yok mu?” demeye başlayana kadar, ki bu aslında iyileşmenin bir belirtisiydi, çok uzun seneler geçtiğini hatırlıyorum. Bu soru kendine şefkat göstermenin bir başlangıcıydı.

Reiki ile şifa almaya başladıktan sonra hayatım çok hızlı ve keskin bir şekilde değişmeye başladı. Sanki uzun süre, suyun altında nefesimi tutmuştum ve şimdi su üstüne çıkıp nefes almaya başlıyordum. Önce, kalbimi azar azar da olsa sürekli kıran arkadaşlarımdan, kendimi geri çekmeye başladım. Hep onlardan bir onay ve bir sevgi kırıntısı bekleyen, kendini her zaman onlara ulaşılır kılan ben, artık yoktu.

Ben kendimi çok özlemiştim. Uzun bir yalnızlık dönemine girdim. O kadar iyi vakit geçiriyordum ki kendimle… Ruhumla olan bağım o kadar güçlenmişti ki… Artık kim olduğumu, neye ve hangi tür insanlara ihtiyacım olduğunu çok daha iyi biliyordum. En önemlisi, o birine çaresizce ihtiyaç duyma hissi gitmiş ve yerini sonsuz bir kanaldan akan büyük bir sevgi doldurmuştu. Kendimle bağ kurmayı öğreniyordum.

İlişkilerde Sınırlar ve Güvenli Bağlanma

Bugün, kalabalık insan topluluklarına kendimi hasta hissetmeden girebiliyorum, kişisel ilişki kurma konusunda da çok daha iyiyim. Çünkü artık, karşımdaki insanın benden ihtiyacı olan şey yerine (danışanlarım hariç), ben onlara veya o alana ne getirdiysem, o anda içimden neyi paylaşmak ve vermek geliyorsa, o hisse odaklanıyorum. Kendimle yaptığım düzenli Reiki pratikleriyle, sadece Sevgi’de kalmak çok daha kolaylaşıyor. Geçmişten gelen anıların musallat olduğu travma temelli hisler yerine, Sevgi temelli hisler içerisinde, o anda kalabiliyorum.

Artık her yeni tanıştığım insan tertemiz bir sayfa. Ona kendi olmasına ve kendini olduğu gibi ifade etmesine izin veriyorum. Eğer ondan sonra, gördüğüm kişi hoşuma gitmezse, bir daha onunla görüşmek zorunluluğunda hissetmiyorum kendimi.

Yıllar boyunca birbirinden, birbirini kaybetme korkusuyla esas kişilikleri saklamak yerine, çok kısa bir sürede gerçek kişilikler ifade bulup, ilişkileri yaşanıp, bitebiliyor. Ve bence bunda hiçbir sorun yok. Eğer beklentiler o anı dolu dolu yaşama isteğinin üstüne çıkmazsa… En önemlisi de o kimsesizlik, yalnızlık ilüzyonu yine geçmişten bize musallat olmazsa. Bunun için kendinle yapacağın düzenli bir çalışma, kendinle olan beraberlik en temel olan. Sen her zaman kendin için orada ol ve hiçbir zaman kendini terk etme! O zaman başka insanların hayatından çıkması, seni o kadar sarsmaz. İlişkilerde sınır koymak çok sağlıklı ve kolay hale gelir.

Korkunun sevgi içinde pek yeri yok. Ben normalde kendimi güvende hissetmeyeceğim bir alana girdiğimde, hiçbir zaman yalnız olmadığımı ve koruyucu bir gücün benimle ilerlediğini hep kendime hatırlatırım. Bu yüce güçten akan enerjinin kuvvetinin kaplama alanı, her zaman Sevgi enerjisi dışında kalanları yer ve yutar. Başka bir deyişle bu enerji ile yürüdüğümde, benim enerjim diğer düşük titreşimlerden daha baskın çıkar ve bu şekilde onların enerjileri ya sönmek (benden uzaklaşmak) veya dönüşmek zorunda kalır.

Yalnızlığın Kutsallığı ve Ruh Ailesiyle Bağ

Her küçüklü büyüklü karşılaşmanın, beraber yaşanan her anın ruhuma bir tecrübe olarak yazıldığını hissediyorum ve bu beni zenginleştiriyor. Küçüklüğümüzden beri bize anlatılan “mutlu son” Hollywood hikayelerine inanmıyorum artık. Bu beni üzmüyor, aksine her yaşadığım ilişkinin (arkadaşlık veya sevgili), özel sayılması için, o “mutlu son” ile bitmesi gerektiğine inanmak zorunda bırakmıyorum kendimi.

Kendimle ve ruh ailemle (dünyevi veya ruhani) geçirdiğim her anın tadı, direkt varoluşla kurduğum güçlü bağı hatırlatıyor bana. Bu Varoluşla/Allah’la arama kimseyi sokmuyorum artık. Hiç kimsenin beni Allah’a ulaşmak için kullanmasına izin vermiyor, Allah’ı ikimizin arasına koyup, O’nun aracılığıyla karşımdakiyle ilişki kuruyorum.

Ben (herkes gibi) tek ve özelim. Kendimi ve kutsal yalnızlığımı olduğu gibi kabul ediyorum. Yalnızlığım kutsal çünkü bana olduğum gibi olamama, kendime dürüst davranmama ve kendime ihanet etmememe olanak sağlıyor. Artık sadece eşit alışveriş yapabileceğim ruh dostlarıyla kişisel ilişkiler kuruyorum. Onların veya onlarla geçirdiğim zamanın hayatımdaki azlığı veya çokluğu, o geçirilen anların tadının büyüklüğüne hiçbir zaman gölge düşürmüyor ve bana uzun zaman yetebiliyor.

Yalnızlıkla yüzleşmek, aslında kendimizle barışmak ve içimizdeki sevgi kaynağına ulaşmaktır. Reiki ile şifa sürecimde öğrendiğim en değerli şey, yalnızlığın bir eksiklik değil, bir armağan olduğudur. Ruh ailemizle bağ kurarken, kendimize şefkat gösterirken ve içsel rehberliğimizi dinlerken yalnızlık bizi büyütür, dönüştürür ve özgürleştirir. Bu yolculukta kendi ışığını bulmak isteyen herkesi, bu kutsal yalnızlığı kucaklamaya davet ediyorum.